ทานอาหารสไตล์อาหรับที่จอร์แดน

วันนี้มาคุยเรื่องอาหารกันบ้างดีกว่า นอกจากไปรู้จักเมือง รู้จักผู้คนแล้ว อาหารก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่นักเดินทาง อยากได้ลิ้มชิมรสรสชาติอาหารท้องถิ่นในต่างแดน ทริปนี้ของเราแต่ละคนไม่มีใครเป็นตัวพ่อ ตัวแม่ในการจัดการเรื่องอาหารการกิน ตามปกติแล้วในแต่ละทริปมักจะมีอย่างน้อย หนึ่งคน ซึ่งมักจะเป็นห่วงกลัวว่าจะกินอาหารท้องถิ่นไม่ได้ แล้วก็เลยไปจนห่วงเพื่อนร่วมทริปคนอื่นๆ อีกต่างหากจนต้องแบกข้าวของอาหารกระป๋อง อาหารถุงใส่กระเป๋าเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมายังดินแดนต่างถิ่น ประหนึ่งว่าจะนำอาหารไทยไปออกโรดโชว์ต่างประเทศ โดยเฉพาะอาหารกระป๋อง น้ำพริก ไปจนถึงมาม่าซองทั้งหลายแหล่ ซึ่งฉันมักจะได้รู้รสชาติก็ตอนมาต่างบ้านต่างเมืองนี่แหละ
แต่คราวนี้แต่ละคนไม่มีใครหยิบใส่กระเป๋ามาสักคน แม้กระทั่งซอสแม็กกี้ พริกป่น แต่สำหรับฉันและเพื่อนๆกลุ่มนี้ก็ถือว่าเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย กินแต่ไก่ มันแทบทุกมื้อ อาหารเช้าซ้ำๆจากที่พักแต่ละแห่ง ก็ไม่มีปัญหา ส่วนใหญ่อาหารที่เราทานกัน ก็ไม่พ้น ไก่ หรือเนื้อวัว ไม่เอาเนื้อแพะกันเพราะลงความเห็นกันว่ามันกลิ่นสาบเกินไป ส่วนใหญ่ก็เลือกเป็นไก่เพราะกินได้ทุกคน แล้วก็มีแค่ 2-3 แบบให้เราเลือก คือไก่ย่างที่เอาเนื้อมาห่อหุ้มไว้กับเสาเหล็ก ที่เห็นกันแถวๆ สุขุมวิท เรียกว่าเคบับ ที่นี่เค้าทำทั้งแบบห่อแป้งเป็นเคบับ กับทานเป็นชุดกับสลัด มีขายริมทางทัวไป   ไก่ทอดทานกับสลัดหลากหลาย มีผักมาให้เยอะแยะมาก  และไก่อบกับมันฝรั่ง แครอท ทุกอย่างทานกับแป้ง น้ำสลัดสไตล์อาหรับ ผักสลัด และน้ำซุป

เรามีโอกาสได้ชิมรสชาติทั้งร้านริมทางใกล้ที่พัก ร้านหรูที่ได้รับการแนะนำจากทั้งเว็บไซต์ต่างๆที่เราหาข้อมูลตามแต่ความสะดวกที่ได้เจอะเจอในแต่ละสถานที่ที่เราไปถึง ไปจนถึงร้านอาหารจีนในวันที่เหนื่อยและเบื่ออาหารแขกๆกันเต็มทน

นอกจากอาหารแล้วสำหรับคนมุสลิม ที่นิยมกันมากๆคงเป็นขนมนานาชนิดที่หวานจนแสบไส้ มีร้านค้าเปิดขายมากมาย ขนมหลายชนิดแต่ฉันลองชิมแล้วแต่ละอย่างสุดท้ายรสชาติมาจบที่หวานเจี๊ยบจนแต่ละอย่างแทบไม่แตกต่างกัน นอกจากหน้าตาที่น่าซื้อหา แม้จะไม่ประดิดประดอย หลากสีอย่างขนมเค้ก ขนมฝรั่งที่เราคุ้นเคย

ชาและกาแฟของที่นี่จะมีรสชาติเป็นเอกลักษณ์มากเพราะใส่ผงเครื่องเทศเข้าไปเต็มที่รูปแบบการชงเป็นการชงกับน้ำร้อนสดๆ ใส่น้ำตาล ทำให้เวลาดื่มจะมีผงกาแฟติดอยู่ก้นถ้วย ครั้งแรกเผลอซดเข้าไปเต็มที่ ผงกาแฟติดคอแทบสำลักเลย ส่วนชาจะทานง่ายกว่า เติมน้ำตาลนิดหน่อยพอให้หวานๆ บางแห่งอาจใส่กลิ่นให้มีเอกลักษณ์ มาเชิญชวนให้นักท่องเที่ยวได้ดื่ม เหมือนชวนให้ลอง แต่แล้วก็เก็บเงินซะงั้น แถมแพงจนน่าโมโห เพราะตอนชวนยังกับให้ชิมฟรี แก้วก็เล็กกระจิ๊ด ดังนั้นก่อนดื่มถามซะให้แน่ใจก่อนเลย