ฌอน พ่อครัวหมวกแดง นั่งประจำตำแหน่งสำคัญในครัวเต้นท์ใหญ่ โดยมีผู้ช่วยนั่งอยู่ด้านข้างเสมอ เพื่อคอยช่วยปรุง หยิบจับโน่นนี่ตามที่ฌอนสั่ง พร้อมกับลูกน้องอีก 2-3 คนที่วิ่งวุ่นเข้า-ออก ตามเสียงตะโกนเรียกของหัวหน้าฌอน เมื่อก้าวเท้าเข้าไปเต้นท์นี้ ฉันรู้สึกได้ถึงความมีฝีมือ ความเป็นพ่อครัวใหญ่จากท่าทางอันคล่องแคล่ว และ ความเคารพที่ลูกน้องต่างมีต่อฌอน
อาหารทุกมื้อ ชาร้อนๆ ของทานเล่น
ถูกวางแผนและสร้างสรรค์โดยพ่อครัวฝีมือดี ฌอนทั้งปรุงเอง สั่งการ
และคิดเมนูต่างๆแต่ละวัน
ในจำนวนเครื่องไม้เครื่องมือ สัมภาระสำหรับเดินเทรคในถิ่นกันดารห่างไกล
และยากจะหาวัตถุดิบระหว่างทาง ฉันคิดว่างานครัวและอาหารการกิน
น่าจะเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในการตระเตรียม กล่องใหญ่หลายกล่องที่ถูกบรรทุกบนหลังม้า
ล้วนเป็นเรื่องของงานในครัว
คนที่อยู่ในตำแหน่งนี้ต้องมีความสำคัญและมีประสบการณ์สูงมาก ทำให้เราได้ทานอาหารอร่อยๆ
เป็นพลังงานสำหรับการใช้แรงเดินแต่ละวัน
ฌอนใจดีกับพวกเราเมื่อเราเข้าไปวุ่นวายในครัว แต่เข้มงวดกับรสชาติอาหาร และความสะอาดเท่าที่จะทำได้ในสถานการณ์แบบนั้น
ฌอนดูเป็นคนคล่องแคล่ว และเก่งหลายๆเรื่อง เค้ามาช่วยปรับรองเท้า
ช่วยฉันข้ามแม่น้ำ ดูแลม้า ซ่อมเต้นท์
ฉันเคยถามว่าเค้ามาเดินเทรคเป็นพ่อครัวหลายครั้ง เคยขึ้นไปบนยอดที่ฉันกระเสือก
กระสนดั้นด้นมาบ้างมั๊ย
เค้าบอกว่า “ไม่เคยเลย เพราะมันสูงเกินไป
เค้าไปไม่ไหว แพ้ความสูง”
..ฌอน ทำให้ฉันแอบกังวลใจเล็กน้อยว่า แล้วฉันจะไหวเหรอ 😑 ขนาดแกแข็งแรงขนาดนี้ยังไม่รอด
นอกจากไกด์ที่ดี ผู้ช่วยไกด์ตลกๆ ฌอนเป็นคนที่ฉันไม่ลืมที่จะเอ่ยชมเมื่อถูกถามถึงบริการในทริปนี้
Happy on the journey , Happy at the destination.
Leave a Reply