แรดอินเดีย นอเดียว

แรดอินเดียเป็นสัตว์ที่เกือบจะสูญพันธ์ เคยอาศัยอยู่ทั่วไปในเขตอินเดีย เนปาล ภูฎาณ ปากีสถาน และพม่า แต่ปัจจุบันเหลือพบอยู่เพียงเขตประเทศอินเดีย และที่ราบ Terai ของเนปาล ข้อมูลในปี 2005 เหลือพบอยู่ประมาณ 2500 ตัว แต่จากความตื่นตัวเพื่อรักษาประชากรแรดอินเดียไม่ให้สูญพันธ์ จึงได้พยายามขยายพันธ์ุและอนุรักษ์ไม่ให้มีการล่า จนปัจจุบันมีประชากรแรดประมาณ 3500 ตัว ในประเทศอินเดีย และเนปาล พื้นที่ที่มีแรดอินเดียอยู่มากที่สุดอยู่ที่อุทยานแห่งชาติจิตวัน ประเทศเนปาล ซึ่งมีประชากรแรดประมาณ 600 ตัว

แรดอินเดียมีลักษณะเด่นคือตามลำตัวจะเหมือนเกราะหุ้ม ซึ่งเป็นรอยพับของแผ่นหนังที่หนาเห็นได้ชัดเจน รอยพับนี้ช่วยในการปรับอุณหภูมิภายในตัวแรด และป้องกันในการต่อสู้ รวมทั้งป้องกันตัวเองจากแมลง ความแข็งแรงของแผ่นหนังนี้ มนุษย์เคยนำมาใช้เป็นโล่ห์ป้องกันในการต่อสู้

เมื่อแรกเกิดแรดอินเดียจะยังไม่มีนอ นอจะเริ่มเกิดเมื่ออายุประมาณ 5-6 ปี ดังนั้นนอแรดจึงสามารถบอกวัยของแรดอินเดียได้ด้วยตามความสั้นยาว ความยาวทั่วไปของนอเฉลี่ยประมาณ 25 ซม. แรดอินเดียชอบอาศัยตามทุ่งหญ้า และที่ราบลุ่มน้ำท่วมถึง ชอบหากินตามลำพัง ยกเว้นในช่วงที่ต้องดูแลลูก ใช้เวลาประมาณ 4 ปี แรดอินเดียใช้เวลาในการตั้งท้อง 18 เดือน จะได้ลูกครั้งละ 1 ตัว แรดเป็นสัตว์กินพืช ชอบกินหญ้าใบยาวๆ

แรดอินเดียมีสายตาสั้น แต่มีจมูกดีและหูที่ดี ถึงแม้ตัวจะใหญ่เทอะทะ ก็สามารถเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่ว วิ่งได้เร็วถึง 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ชอบแช่น้ำและว่ายน้ำเก่ง มีนิสิยดุร้าย ขี้หงุดหงิด

ในการชมแรดอินเดียที่อุทยานแห่งชาติจิตวัน จะใช้วิธีการชมแรดบนหลังช้าง เนื่องจากในป่าสมบูรณ์แห่งนี้มีทั้งสัตว์ดุร้ายเช่น หมี เสือ แรด ทั้งเป็นพื้นที่ลุ่มน้ำ การขี่ช้างจึงเป็นวิธีการที่ปลอดภัยที่สุด โดยควาญช้างจะพยายามสอดสายตาหาสัตว์นานาชนิดให้เราดู เมื่อได้สัญญาณก็จะไสช้างโดยการบังคับด้วยเท้าปล่าวบริเวณใบหูของช้าง วิ่งไล่เข้าไปรวมกันชมแรด เราพบแรดอินเดียเพียงตัวเดียวในการเข้าไปชมอุทยานแห่งชาติจิตวันวันนั้น ตอนแรกๆที่ล้อมกันเข้าไปชม แรดอินเดียก็ยังเพลิดเพลินกับการกินหญ้าสักระยะหนึ่ง ก่อนจะรู้สึกหงุดหงิดวิ่งหนีออกไป เมื่อควาญช้างพยายามไสช้างเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น แรดจึงเดินหนีออกไปและควาญช้างก็ไม่สามารถตามแรดได้ทัน สมกับเป็นสัตว์ที่วิ่งได้เร็วถึง 40 กม./ชั่วโมง