เที่ยวทุ่งหญ้าพาเพลิน Biei 

สองข้างทางที่มุ่งสู่บิเอะ เป็นทุ่งหญ้านาข้าวสาลี ทุ่งดอกไม้ บ้างก็เริ่มเก็บเกี่ยวเป็นสีเหลืองทองมีม้วนหญ้าก้อนใหญ่ วางตามท้องทุ่งสีเหลือง สลับไปกับทุ่งสีเขียว บ้านเรือนตั้งอยู่กันห่างๆ ไม่ค่อยได้เห็นผู้คนบนท้องถนน คนญี่ปุ่นคงเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว บ้านทุ่งมีโรงรถหลังไม่ใหญ่อยู่ข้างๆ บางเห็นเปิดให้เห็นว่ามีรถแทรกเตอร์ อุปกรณ์เครื่องมือช่างแขวนเรียงรายในนั้น แม้จะเป็นบ้านทุ่งแต่สามารถมองออกว่าทุกครัวเรือนชาวนาชาวไร่ดูจะมีความเป็นอยู่ดี จากการตกแต่งรอบๆบ้านด้วยดอกไม้ เล็กๆน้อยๆ ให้มีสีสัน แทบไม่เห็นบ้านที่หลังใหญ่กว่าใคร หรือที่ซอมซ่อจนน่าสงสาร สิ่งที่มองเห็นคือความเรียบง่ายกับธรรมชาติบ้านเมืองสะอาด ล้อมรอบด้วยทุ่งหญ้าสลับสับกันบนเนินทุ่ง และถ้าคนญี่ปุ่นจะอวดกันจริงๆก็คงจะเป็นรสนิยมเรียบๆเช่นหลังคาสีชมพู ฟ้า เพื่อให้ดูงดงามเมื่อมองจากที่ไกลๆ ต้นไม้สูงโดดเด่นเพียงต้นเดียวริมรั้วบ้าน ข้างกำแพงไม้ธรรมดา  

ตามความรู้สึกของฉัน บิเอะก็เหมือนหลายๆแห่งในโลกนี้ที่เราได้เดินทางนั่งรถผ่านทุ่งนาเขตเกษตรกรรม ความเวิ้งว้างสีเขียว สีเหลือง ธรรมชาติสุดตาโอบล้อมด้วยทิวเขาไกลๆนั้นงดงามเป็นเส้นทางที่สวยงามตามปกติ บางครั้งเราอาจหยุดแวะเพื่อถ่ายรูปเก็บเป็นความทรงจำของทางผ่านที่งดงาม แต่บิเอะกลับทำได้มากกว่าสถานที่อื่น เปลี่ยนตัวเองจากทางผ่านเป็นจุดหมาย ด้วยการแนะนำจุดแวะตามต้นไม้ที่เคยผ่านการถ่ายหนัง ถ่ายโฆษณาขึ้นปก ทั้งๆที่ก็ผ่านมาตั้งนานและฉันเองก็ไม่เคยได้ดูมาก่อนด้วยซ้ำ แต่เพียงเพราะตอนนี้มันอยู่ในแผนที่นำเที่ยวเราก็ใช้เวลาหนึ่งวันตระเวณได้ทั่วบิเอะตั้งแต่ฝั่งฟูราโน่สาย Panorama จรด ฝั่งAsahikawa สายPatchwork เราแวะดูต้นไม้นั่นนี้จนบางคนหันมาสบตาแล้วถามว่า “มาดูอะไร ต้นนี้ที่บ้านก็มี” 😊

แต่ถ้าไม่มีต้นไม้เหล่านี้ เราคงขับผ่านหรือเที่ยวบิเอะอย่างไร้จุดหมาย และไม่ได้มีเวลายามเย็นที่งดงามประทับใจร่วมกันตรงทุ่งทานตะวัน

สายลมเอื่อยๆ แสงแดดเริ่มลับขอบฟ้า บางคนมานั่งอ่านหนังสือ นั่งเล่นชมวิว และสมาชิกทุกคนของเราก็นั่งคุยมีเสียงหัวเราะ วันดีดีด้วยกันกับวิวงดงามที่บิเอะหยุดเรียกเราไว้ให้ชื่นชมกับมันอย่างเต็มตา เต็มใจ

เพิ่มเติมค่ะ เอาแผนที่ท่องเที่ยวของบิเอะมาฝาก เผื่อใครไปเที่ยวจะได้วางแผนและเห็นภาพได้ง่ายๆ ก่อนไปเที่ยว
เค้าทำไว้ดีค่ะ ทั้งเส้นทางขี่จักรยาน และเส้นทางขับรถ